คำกล่าวสุนทรพจน์ ของSteve job ที่stanford

เขากล่าวเปิดด้วย ว่า เค้ารู้สึกยินที่ได้มากล่าวสุนทรพจน์ ในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

เค้ามีเรื่องที่จะเล่าให้ฟัง3เรื่อง

เรื่องที่ 1 ลากเส้นต่อจุด ชีวิตคุณในแต่ละจุด และจุดต่อไปคุณนึกไม่ออกหรอก เมื่อมองไปข้างหน้า คุณเพียงแค่ศรัทธา และทำลงไป ว่ามันดีแล้ว มันเป็นจุดที่คุณรักจะที่ทำ และเป็นสิ่งที่คุณฝัน มองย้อนไปจุดหลัง แล้วก็ทำจุดต่อไป ด้วยทำในสิ่งที่รักที่สุด เช่น ตัวเค้า เค้าเรียนวิชาประิดิษฐ์อักษร ซึ่งดูจะไม่มีผลด้านอาชีิพต่อความสำเร็จอาชีำพใดในโลก แต่อีก10ปีต่อมา เมื่อเค้าทำงานที่บริษัืทapple ความรู้ของเค้าได้เป็น พื้นฐานการเรียงรูปตัวอักษรในเอกสาร ที่มีความสวยงาม แบบแรกแบบหนึ่งของโลก จนเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของบริษัท ซึ่งถ้ามองย้อนกลับไป หากว่าเค้าไม่เรียนวิชาประิดิษฐ์อักษร ความสำเร็จนี้จะไม่เกิดขึ้น

เรื่องที่ 2 ความรักและการสูญเสีย เค้าถูกไล่ออกจากบริษัืืืืทapple ที่ตัวเองก่อตั้ง มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของ เค้า แม้ว่าตอนแรกเค้าจะเสียใจ และไม่เห็นทิศทางของชีวิต เพราะเมื่อออกมา จากความคาดหวังความสำเร็จอันหนักอึ้ง เค้าได้เริ่มใหม่ กับความสบายในการเริ่มใหม่อีกครั้ง แล้วนั่นก็ทำให้เค้าได้พบกับความรัก แล้วเค้าก็ได้กลับมาสู่บริษัืืทappleอีกครั้ง จากการที่เค้าเริ่มต้นทำสิ่งที่รักใหม่อีกครั้งกับการตั้งบริษัืทใหม่ คือNext และPixar ซึ่ง appleได้ซื้อNext เค้าเลยได้นำ ความรู้ที่พัฒนาในบริษัทนั้น มาใช้ ซึ่งเป็นถือส่วนหนึ่งของความสำเร็จ ของapple ในปัจจุบัน

เรื่องที่ 3 ผมจำชื่อไม่ได้ แต่มันเกี่ยวกับความตาย เค้าบอกว่า เค้าเคยได้ยินคำคมนึง ที่ว่า
จงทำวันนี้ให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีิวิต โดยเค้าเห็นว่าความตาย เป็นนวัตกรรมที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตมนุษย์ มันทำให้เราเกิดการพัฒนา สร้างสรรค์ เค้ามักถามคำถามตัวเสมอว่า ถ้าวันนี้ให้เป็นวันสุดท้ายของชีิวิต เค้าทำดีพอหรือยัง แล้วหากรู้สึกว่าไม่ ในทุกๆวัน เค้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง และทำให้มันดีพอ ความตาย เป็นสิ่งที่ทำให้ลงไม่นึกถึงเกียรติ ศักดิ์ศรี และควาำมสำเร็จ แต่มันทำให้นึกถึงว่า ตอนนี้เราทำตามฝันหรือยัง ถ้าไม่จงทำตามฝัน อย่าสนใจใคร เดินหน้าตามฝัน ทำตามหัวใจคุณเรียกร้อง

สุดท้ายเค้ากล่าวถึงหนังสือเล่มเล็กๆตอนเด็กที่เค้าประทับใจ ที่เป็นเสมือนgoogleวัยเด็กของเค้า ซึ่งได้ทำเล่มสุดท้าย โดยหลังปกมีคำคมนึง แล้วเค้าก็ใช้มันเป็นคำกล่าวจบสุนทรพจน์
" อยู่อย่างกระหายและเรียนรู้อยู่เสมอ "

วู๊! พลังแห่งการทำฝันมันเปล่งเต็มตัวผมแล้ววุ้ย!

ขอไปทำตามฝันก่อนหละ